Ciężko

Kiedy w kwietniu tego roku okazało się że Miłosz ma padaczkę, nasz już trochę ułożony świat legł w gruzach. Nie ma chyba gorszego widoku niż własne cierpiące dziecko któremu nie ma jak pomóc. Pierwszy lek pomagał przez miesiąc. Drugi dał nadzieję aż na 4 miesiące. Przedwczoraj jednak bestia postanowiła dać znać o sobie. Nad ranem nastapił atak padaczkowy. mały spał do 11..Myslałam że to koniec i że znów będzie można spać spokojnie..Bardzo się myliłam. Dziś o 3,30 nastąpił ponowny atak..potem o 6.45 kolejny. W akcie rozpaczy cudem dodzwoniłam się do neurologa. Natychmiast kazał podnieść dawkę. Szybko mu ją podałam licząc na  poprawę. O 11 nastapił kolejny atak ;( Byłam zmuszona pierwszy raz użyć wlewki. Spał aż do 16ej..Obudził się w dobrym humorze i po chwili zwymiotował wszystko cokolwiek miał na żołądku..W między czasie pojawił się też stan podgorączkowy, być może spowodowany jego stanem. Autyzm nagle przy padaczce zrobił sie taki malutki..W łazience stoi spakowana torba do szpitala, na wszelki wypadek..Przed nami ciężka noc. Żyję nadzieją że pogorszenie stanu to tylko problem zbyt małej dawki..Nienawidzę padaczki. Nie rozumiem dlaczego Miłosz ja ma. Czemu to dziecko musi tak cierpieć?

Dziś boje się zasnąć. Proszę o modlitwę za Miłosza