Mrzonki

Dziś nie będzie pozytywnie..Od wczoraj nasze życie znów przewróciło się do góry nogami. Choroby zapanowały w naszym życiu na stałe. Już nie jedno dziecko lecz dwoje z ogromnymi problemami. Czasem się zastanawiam czy to kara, czy ktoś tam u góry bardzo nie chce żebyśmy choć na chwilę zaznali spokoju. Analizuje w kółko swoje życie i pytam samą siebie co się stało że nasze zycie już nigdy nie będzie takie same, że już zawsze będe się martwić o przyszłość moich dzieci. Że nie widzę przyszłosci a nawet jesli to w jakis wyjątkowo czarnych barwach. Wczorajszy dzień przepłakałam, po powrocie z Olsztyna opadły emocje i choć juz wiedziałam na co mam się przygotować, nagle dotarło do mnie że to prawda, że moja rodzina ponownie dostała kopa od losu. Przestałam sobie z tym radzić do tej pory jakoś to wszystko zbierałam do kupy, jednak martwić się o zdrowie jednego dziecka jest chyba lżej niż o dwoje. na dzień dzisiejszy odpadam, wysiadam z tego pociągu. Choc wiem że nie mogę..
Odebrałam diagnozę Miłosza, nie spodziewałam sie cudów, wiedziałam już z opinii psychologicznej że tylko ASD wchodzi w grę. Psychiatra tylko kiwała głową gdy opisywałam objawy. Przy okazji pani dr zgodziła się miec go pod swoją opieką typu wypisywanie papierków, zaświadczeń, więc przynajmniej ten problem mam z głowy. 
Jedynym pozytywnym aspektem wczorajszego dnia było osobiste spotkanie z Bogusią mamą autystycznego Józia. Krótko bo krótko ale miło, mam nadzieję na nastepne spotkanie.