Memo to takie proste

Kolejny dzień z życia Miłosza. Duzo pracuję sama z Miłoszem w domu, póki nie chodzi do przedszkola, więc zakupiłam znów kilka zabawek do edukacji mojego syna. Gdy kupowałam klocki dotykowe memo byłam pewna że to za trudne dla małego ale chodziło mi o faktury na klockach którymi miałby leczyć nadwrażliwość łapek. Jednakże życie potrafi zaskoczyć i Miłoszek rozpracował klocki w ciagu kilkunastu minut o_o. Szczęke zbierałam z podłogi. Układał fakturami, kolorami, genialne dziecko:)) Mamie się papa śmiała i już nie żałowała tych 60ciu zł za gre bo okazało się że dziecię jednak POTRAFI.
Miłosz ma kłopot z odróznianiem figur i dopasowywaniem ich w sorterze. A że jest cwany i wygodnicki potrafi matkę zawsze zrobić w ciula. Żeby dziecku dogodzić kupiłam świetny sorter z melodyjkami, duzymi figurami ale wpadka, sorter nie ma przykrywki i dziecko wali klockami przez dziure a nie przez otwory z figurami. No to matka sobie pomyślała ze dziecko przechytrzy i zakupiła drugi niby bez dziury, klocki miały wypadać przez paszcze hipopotama po zakreceniu specjalnym bączkiem. Dziecko cwańsze jak ładniejsze, szybko sczaiło że przez paszcze klocki też sie da wepchnąć no i masz losie, następny sorter z wadami:)
Wyjęłam broń ostateczną gąsieniczkę sorter na który sie kształty nakłada. No i niestety Miłosz twierdzi że mama robi to lepiej, więc moją ręka próbuje układać. Chyba nie tak szybko polubi figury.
Dzisiejszy dzień uważam za bardzo udany. To ze ułozył te klocuszki to wielki sukces dla mnie. Na koniec foteczka z genialnym dzieckiem w wydaniu rycerza polsko krzyzackiego )))

Czy się powtórze że przedszkole nadal milczy?:(